Ik ga op vakantie en ik neem mee.. niet mijn dier

De zomer is mijn favoriete seizoen. Het zonnetje, de natuur die groeit en bloeit, iedereen lijkt vrolijker in de zomer.  Mensen gaan op hun langverwachte vakantie, heerlijk genieten. Auto’s worden volgepakt, navigatiesystemen ingesteld en koelboxen gevuld. Het kan gewoon niet stuk in de zomer. Of toch wel? Ook dit jaar weer meldingen van talloze gedumpte dieren. Honden aan bomen gebonden, katten over het hek gezet en vandaag in Hoorn een aquarium op straat achtergelaten: met een onfortuinlijke vis er nog in.

Mensen begrijpen, is dieren beschermen

Hoe kan het zijn dat mensen die bewust de keuze maken voor een dier, op enig moment besluiten om datzelfde dier aan zijn lot over te laten. Hoe kun je jaren voor je cavia zorgen om hem vervolgens zonder pardon langs de kant van de weg te zetten? En hoe kun je weglopen van je hond nadat je hem in het bos achter hebt gelaten? Hoe kun je zijn smeekbedes om hulp niet horen?  Hoe kun je je dier op zo’n manier de kans op leven ontzeggen, want de gruwelijke waarheid is toch echt dat een groot deel van de dieren niet op tijd gevonden wordt. Ik wil niet geloven dat mensen die hun dier dumpen, puur slecht zijn. Ook zij hebben ooit van dit dier gehouden en doen dat wellicht nog steeds. Wat is er dan gebeurd? Waarom moest het dier weg? Waarom zo? Ik zou het graag willen weten. Want als we deze mensen kunnen begrijpen, kunnen we de dieren beschermen.

De zomer is mijn favoriete seizoen, maar soms denk ik: misschien kan het beter winter zijn.